Starlet ma swoją głęboką przeszłość, która zaczyna się jeszcze w Japonii. W roku 1978 powstało podwozie o rozstawie osi 2300 mm stosowane ze mianami do 1996 roku. Od 1984r. model ten znacznie się zmienił. W październiku roku 1984 przestawiono napęd z tylnego na przedni, co przyniosło efekt w postaci lepszych właściwości jezdnych . Wówczas montowano tu silnik o pojemności 1.0 obecny do października 1990. Motor był oszczędny i działał niezawodnie. Jego mocy wynosiła 54 KM. Był on szczególnie interesujące dla kupujących samochody używane ze względu na niewielkie koszty utrzymania. Krótko, bo do `92 r., w ofercie znajdował się 1,5-litrowy diesel o mocy 53 KM (40 kW), głośno pracujący, o przeciętnych osiągach, ale oszczędny. W tych latach Starlet oferowany był tylko w 3-drzwiowej ej wersji nadwoziowej. W 1989 roku nastąpił facelifting modelu wytwarzanego od 1984 roku, lecz nowy model na rynki europejskie wprowadzony został w 1990 roku.

ilniki rodziny oznaczonej literą E pochodzą z 1984 r. Są to zmodernizowane jednostki z wałkiem rozrządu umieszczonym w głowicy, sterującym 3 zaworami na każdy cylinder. Ten trzeci, dodatkowy zawór (dolotowy) oraz odpowiednie ukształtowanie komór spalania w denkach tłoków powodują, że mieszanka benzynowo-powietrzna jest lepiej, dokładniej spalana.

Oprócz silników dwunastozaworowych o pojemności skokowej 999 i 1296 cm3 w Starlet można otrzymać silniki szesnastozaworowe o pojemności 1331 cm3, zasilane gaźnikiem lub wtryskiem benzyny oraz silnik
ośmiozaworowy z zapłonem samoczynnym o pojemności 1453 cm3. Silniki dwunastozaworowe montuje się w samochodach przeznaczonych na eksport. Wszystkie te jednostki napędowe oferuje się w nadwoziach 3- i 5-drzwiowych. Do naszego kraju w 1993 roku trafiły Starlet z nadwoziem 3-drzwiowym i silnikiem typu 2E-E o pojemności skokowej 1296 cm3, z trzema zaworami na każdy cylinder i wielopunktowym wtryskiem benzyny.

Natomiast niedostatkiem wersji 1.0 Toyoty Starlet jest brak urządzenia oczyszczającego spaliny. Tego błędu uniknięto w wypadku modelu dysponującego silnikiem o pojemności 1,3 l oraz mocy 74 KM, znajdującego się na rynku od 1986 roku. Zamontowany w nim układ wydechowy został uzupełniony katalizatorem spełniającym normy europejskie. Podobnie, modele Toyoty Starlet z 1992 roku, z silnikiem o mocy 75 KM, wyposażono w układ wydechowy z trójdrożnym katalizatorem.

Toyotę Starlet dość rzadko spotyka się ją na naszych drogach. Zresztą, najmniejsza z Toyot nie należy do samochodów wyróżniających się wyglądem zewnętrznym, także pod względem technicznym jest pojazdem raczej nieskomplikowanym. Nie stosowano w niej nigdy eksperymentalnych rozwiązań, lecz montowano podzespoły sprawdzone przedtem w milionach egzemplarzy innych modeli. Być może to właśnie sprawiło, iż mały „japończyk" odznacza się nadzwyczajną trwałością i niezawodnością. W statystykach ADAC, rejestrujących awarie na trasie, Toyota Starlet lokuje się wśród aut najrzadziej zmuszających do nie planowanej przerwy w podróży.

Źródło: www.toyotaclub.hg.pl by Przemek Z.